سيستم اعلام حريق متعارف SD³ جهت اماکن کوچک و متوسط پیشنهاد می گردد. در این سیستم چندین دتکتور و شاسی که یک منطقه از ساختمان را پوشش میدهد در قالب یک مدار به هم پیوسته، به تابلوی کنترل مرکزی متصل می شوند. بنابراین هر مدار نماینده یک منطقه(زون) است که در مرکز کنترل یک نشان دهنده جداگانه دارد. نحوه اتصال تجهیزات کشف حریق نسبت به تابلوی کنترل مرکزی به صورت سری است. هر تابلوی کنترل مرکزی متعارف می تواند 12،8،4،2 و یا مدارهای بیشتری را پشتیبانی کند.
در این سیستم از كابل دو رشته جهت ارتباط بین دتکتورها و شاسی ها استفاده می گردد که در صورت نیاز به چراغ سر درب یک رشته سوم نیز به کابل افزوده میگردد. اولین عملکرد این مرکز کنترل نشان دادن موقعیت حریق با دقت در حد زون می باشد. بنابراین بهتر است در سیستم های Conventional ، زون ها محدود باشد تا یافتن محل حریق سریعتر باشد.
هنگامی که یک زون فعال می گردد (وضعیت اعلام حریق) می بایست محل حریق در آن زون، ردیابی گردد، یعنی بطور فیزیکی چراغ چشمک زن دتکتور فعال شده و یا چراغ سردرب فعال شده متصل به دتکتور محل حریق را شناسایی نماییم .
جهت سهولت، سرعت و دقت در تشخیص و تعیین محل وقوع حریق به ویژه در ساختمان های بزرگ، لزوم تقسیم بندی ساختمان به مناطق کوچکتر و مجزا را به وجود می آورد و از مهم ترین عوامل تعیین کننده مرزهای آن، کاربری، مساحت و بخش بندی های ضد حریق ساختمان می باشند. عدم منطقه بندی صحیح و همچنین افزایش تعداد مناطق بدون پیروی از منطقی خاص، باعث سردرگمی و ابهام در تعیین محل حریق می گردد.